Problematyka seksualności osób z niepełnosprawnością wciąż pozostaje kwestią rzadko poruszaną zarówno w mediach, jak i w przestrzeni społecznej. Niewiedza, stereotypy, a także brak edukacji w tym zakresie sprawiają, że ich życie intymne jest tematem tabu. Dlaczego tak jest, skąd bierze się ta cisza wokół seksualności osób z niepełnosprawnością?
Jednym z głównych powodów, dla których seksualność osób z niepełnosprawnością jest traktowana jako temat tabu, są krzywdzące stereotypy. Osoby te często postrzegane są jako wieczne dzieci, istoty aseksualne pozbawione pragnień oraz potrzeb fizycznych i emocjonalnych. Tego rodzaju myślenie sprawia, że niepełnosprawność jest utożsamiana z brakiem zdolności do miłości i intymności, co w rezultacie prowadzi do dehumanizacji tych osób. Społeczeństwo zdaje się zapominać, że każda jednostka, niezależnie od swojego stanu zdrowia, ma naturalne potrzeby emocjonalne i fizyczne, w tym potrzebę bliskości, akceptacji i seksualnego spełnienia.
Edukacja seksualna, zarówno w szkole, jak i w przestrzeni publicznej, jest w Polsce wciąż niewystarczająca. Tematyka seksualności osób z niepełnosprawnością pojawia się bardzo rzadko, co sprawia, że społeczeństwo często nie wie, jak rozmawiać o tej kwestii. Brak edukacji prowadzi do ignorancji i strachu przed podejmowaniem tematów trudnych czy niewygodnych, w czego rezultacie zagadnienie seksualności osób z niepełnosprawnością jest pomijane.
Rozmowa o seksualności osób z niepełnosprawnością może budzić w ludziach dyskomfort. Wynika to z braku doświadczenia i nieumiejętności mówienia na ten temat bez obaw przed naruszeniem czyjejś prywatności lub zranieniem kogoś. W związku z tym wiele osób unika rozmowy, aby nie poczuć się niezręcznie lub nie urazić drugiej osoby.
Kultura i religia także odgrywają istotną rolę w postrzeganiu seksualności osób z niepełnosprawnością. W wielu krajach, w tym w Polsce, podejście do seksualności bywa konserwatywne, co sprawia, że wszelkie wyjątki od normy, w tym seksualność osób z niepełnosprawnością, są postrzegane jako coś niewłaściwego lub niepotrzebnego. Religia często propaguje pogląd, że seksualność ma miejsce jedynie w kontekście zdrowego małżeństwa, którego celem jest prokreacja. Tego rodzaju podejście nie tylko marginalizuje osoby z niepełnosprawnością, ale również wyklucza je z prawa do pełnego życia emocjonalnego i seksualnego.
Seksualność osób z niepełnosprawnością wciąż jest tematem tabu, głównie z powodu stereotypów, braku edukacji oraz wpływu norm kulturowych i religijnych. Przełamanie tego tabu jest jednak niezbędne, aby społeczeństwo mogło w pełni akceptować różnorodność ludzkich potrzeb i doświadczeń. Otwarta rozmowa oraz edukacja mogą przyczynić się do zmniejszenia uprzedzeń i pozwolić osobom z niepełnosprawnością na realizację ich prawa do pełnego życia emocjonalnego i seksualnego.
